Mavişehirde Ekim ayında güzel bir günbatımı manzarası. Şevket Gökkaya'nin kamerasından.
**********************
Mavişehirde günbatımı
gökyüzündeki fırça vuruşları...
hapsedemeyiz bu anı
altın bir kafes içinde
başına buyruk özgürlüğümüz
bir sona yaklaşırken;
bir çağrı yükselir yeryüzünden...
şu güzel gökyüzü uçmak içindi
fakat artık çağırıyor yeryüzü bizleri
mutluyduk orada
çam ağaçları altında
ve minnettarız ayrıca
verdiği huzura, gün ışığına..
Feza
Ne yakıştı bu son eseri bizim Zeytin Ağacımıza. Mavişehirliler de her zaman umut ve barışın simgesi olmuştur.
http://didim-mavisehir.blogspot.com/2012/09/zeytin-agaciyim-ben.html
************************************
Tuncel Kurtiz, eşiyle zeytini ve hasada katılan insanları, şöyle anlattı:
"Ben ağaçlardan hepsini severim ama zeytin ağacı bir başka. Herşeyden önce simgeledikleriyle. Yapraklarıyla barış, altını sarısı yağıyla mutluluktur. Zeytin, insanoğlunun hayatında çok önemli bir yer tutar. Bir efsane ağaçtır zeytin. Nuh Tufanı’nda ağzında zeytin ağacıyla gelen güvercin, tufanının bittiğini müjdelerken, umut ve barışın simgesi olmuştur. Bu ağaç ne batılı, ne de doğuludur, cihanşumüldür. ’Onun yağı, bütün dünyayı ilelebet aydınlatır’ diye yazar Burhan Oğuz. Peki kutsal zeytin ağacının meyvesi zeytin, hangi çabalarla hasat edilir. Hangi acılarla, ayazda, yağmurda, hastalıklarla traktör sırtlarında sakatlık ve ölümlerle sonuçlanan kazalar sonrasında toplanır zeytin. O altın renkli kutsal su, kimlerin güçleriyle üretilir ve verilen onca emeğin karşılığı nedir? Yoksulluk mu, hastalık mı, ölüm mü? Bu mu zeytin emekçisinin kaderi? Ne diyor Cemal Süreya, ’Şelaleye düşmüştür zeytinin dali. Celaliyim, celalisin, celali’"
http://www.radikal.com.tr/hayat/ustanin_son_surprizi-1153266
